Ode aan mijn koffer - Raw Food Vlaszaad Crackers

Mijn koffer en ik hebben een speciale band. Al jaren transporteert ze mijn hebbe en houe tussen Canada en Belgie. Ik leef zowat uit mijn koffer en de weken dat ik 'thuis' ben in Canada verdwijnt ze even naar de logeerkamer, maar nooit ver weg. De weken dat ik in Belgie ben fungeert ze als mijn horizontale kleerkast. Maar ze begint oud te worden, mijn trouwe metgezel en hoewel er een mooie oranje klaar staat om haar te vervangen denk ik elke weer, och nog een laatste keer, ze kan het nog wel. Want voor zoveel trouwe dienst ben ik haar dankbaar en telkens ik haar op de transportband naar mij zie toekomen herkennen we elkaar als een oude vriend, gerimpeld en gehavend door het harde leven van het koffer-zijn is er een warmte van herkenning en genegenheid. Vandaar mijn kleine ode aan mijn koffer want zonder haar zou ik niet zijn waar ik nu ben.

Omdat food-bloggen ietsje moeilijker valt wanneer ik in Belgie ben omdat mijn leven eerder een kamperen en logeren is heb ik tijdens ons bezoek aan Kensington - Toronto, twee foto's genomen uit een raw food 'kook'boek. Dit was de korst van de raw food pizza die manlief gegeten heeft in Tea House Samadhi. http://www.blogto.com/cafes/samadhi-tea-house-toronto
Engelstalig weliswaar maar indien je richtlijnen nodig hebt kan je me even contacteren.

Pompoen-Pastinaak-Tomaten Soep

Wetende dat mijn Chris de pastinaak die nog in de koelkast lag te blinken toch niet zou gebruiken gedurende de weken dat ik weer in Belgie ben, bedacht ik wijs dat ik haar beter in een mooie soep kon steken waar manlief nog een aantal dagen van kan eten. De flespompoen was toch al gekocht dus de combinatie was snel gevonden. 

Wie niet van pastinaak houdt kan deze weglaten en je houdt dan een lekkere pompoensoep over.

Kurkuma heeft ook een aparte smaak en wanneer je de verse kurkuma schilt worden je vingers geel, opletten met je kleren!

1 flespompoen

1 pastinaak

1/2 (rode) ui

1 teen knoflook

1 stuk gember

1 stuk verse kurkuma

tomaten uit blik (had ik nog staan dus die zijn er mee in verdwenen)

zout naar smaak

provencaalse kruiden

schil de pastinaak met een dunschiller en snij in blokjes

Schil de flespompoen - tenzij het een biologisch gekweekte is dan kan je de schil behouden

Snij pompoen in stukken - in het laatste bolle stuk snij je de pompoenpitten en vezels uit

knoflook, gember en kurkuma schillen en in stukjes snijden

rode ui in stukken snijden 

ui, knoflook, kurkuma en gember fruiten in olijfolie

pompoen en pastinaak toevoegen en even alles samen doorroeren

de groenten net onder water zetten en 15 minuten koken, zout en kruiden toevoegen, doorroeren

Met staafmixer soep pureren, voeg nog tomaten toe naar smaak, pureer, proef en eventueel zout toevoegen

Suikervrije Twee Bananen Muffin

Twee Bananen lagen me al dagen in de gaten te houden of ze grofweg in de compastbak zouden verdwijnen of dat ze een meer waardig en verheven doel zouden dienen. Ik kon het vandaag niet langer aanzien. Hun gele jassen werden alsmaar donkerder en het was duidelijk een nu of nooit situatie. Je kent dat wel...

 Nu,  donker rijpe bananen zijn eigenlijk gezonder en zoeter dan hun gele vrienden, dus het zou zonde zijn er geen gebruik van te maken. Dus het  volgende reddingsplan begon op te borrelen in mijn brein. De simpelheid zelve EN zonder suiker, gluten, eieren, boter/olie of melk! Tataaaa!!!

Maakt 6 muffins

2 rijpe bananen

100 gram witte rijstbloem

50 gram boekweitmeel

1/2 theelepel baksoda

1/4 theelepel zout

1/4 theelepel citroensap (of azijn)

START: Voorverwarm de oven op 190C

Voeg alle droge ingredienten samen in een bolkom

Prak de banaan helemaal tot moes en meng zeer goed met de bloem, het vormt samen een deegbal

Voeg op het einde 1/4 theelepel citroen of azijn toe

Vet muffin vormen in met (olijf)olie en vul ze met 2 lepels voor 2/3 met deeg

In de oven voor 20 minuten op 190 C

KLAAR! Onmiddelijk uit de vormen nemen 

EXTRA TIPS: 

Deze bananen muffins zijn enkel gezoet met de bananen zelf, dus wil je ze graag nog een beetje zoeter, voeg dan 1 of 2 theelepels honing/agave siroop of 3 theelepels gewone suiker toe.

Als boekweit een smaak is die je niet echt ligt of je hebt het niet in huis, gebruik dan bruine rijstbloem in de plaats. Zo zijn ze ook wat luchtiger dan met deze boekweit versie.

Het Eerste Geluid na de Stilte...

Vandaag was een heerlijke dag, na al de duffe maanden binnen lonkte de natuur ons naar buiten. We zijn hier gezegend met een fantastisch stukje natuur. Hoewel we in het drukst bevolkte deel van Canada wonen is er aan ruimte hier geen gebrek... godzijdank.
Dus wij onze wandelschoenen aan.
Zodra we de deur van de auto opendeden was het gebulder van de rivier het eerste dat ons tegemoet kwam.

Na de stilte van de lange winter is het geluid van het smeltwater het teken dat het leven weer zal terugkeren

Deze 40 Mile Creek brengt zijn water naar Lake Ontario een paar kilometer verderop. Doorheen alle seizoenen heeft ze haar eigen schoonheid, zoals nu, wanneer het ijs en sneeuw begint te smelten en het geluid oorverdovend en intens ons wakker maakt. Ja mensen, het is echt tijd om op te staan... de lente is in aantocht. 

Op haar oevers pluk ik elk voorjaar 'wild leek', om in een voorjaarsslaatje of pannenkoek te mengen, maar vandaag is het nog wat vroeg. Vandaag is het gewoon wakker worden en genieten van de eerste echte warme zon.

 En wat boomhangen want er is niks aangenamer dan met je koele snoet tegen de warme bast aan te liggen.

Ik tuur altijd de aarde af naar 'eetbaars', maar op het einde van de winter is er eigenlijk echt niets meer dat nog kan dienen. Ik denk aan de wilde dieren die nu ongetwijfeld verlangend uitkijken naar het eerste groen.

Al wat ik nu nog vind zijn de oude resten van een honingraat dat hoogstwaarschijnlijk ooit het zoete dinner is geweest van een wasbeer.

                          

hoefprint van een hert in de smeltende sneeuw

lege honingraat

Op de terugweg vinden we dan toch de eerste tekenen van leven, het sneeuwklokje, dat gelonkt door de eerste zonnestralen zijn witte kopjes komt opsteken. Ja, we zijn op goeie weg, laat de rest nu maar volgen, het is goed geweest die lange winter...

sneeuwklokjes

Maar zoals zovele malen op mijn pad kom ik de meest aparte dingen of mensen tegen. Misschien ook omdat mijn ogen altijd zoekend zijn, geinteresseerd in wat er leeft en beweegt.

Bijna aan het eind van ons pad zien we een paar Hobbit-voeten met een jonge kerel ons tegemoet komen. Een babbeltje kon niet uitblijven naar het waarom en hoe van zijn wat ongewone outfit voor deze modderige en behoorlijk slibgevaarlijke paden. 

Hij oefent zo zijn platvoeten! Door blootvoets op moeilijk terrein te lopen oefent hij de spieren in zijn voeten! Zijn boeddhistische kralen vasthoudend kakelen we nog wat verder over zijn interessant voeten en tenenwerk. Uit respect heb ik enkel zijn onderstel op foto gezet...

Eenmaal thuis begon echtgenoot aan een late lunch. Na al mijn weken van intens koken was het aan hem om achter het kookfornuis te duiken. Mijn Chris is een 1-pot of 1-pan-man. Klets alles bij elkaar dat smaakt en dat komt dik in orde.
Dus een roerei-a-la-Chris met een sneetje zelfontworpen Amarant Brood (dat zal verschijnen in het kookboek) en ons knorrende maag was weer gerustgesteld. 

Omelet met rode ui en boerenkool met citroensap en Thaise vissaus

Het Nirvana van Kensington

Vandaag was het zo ver. Na drie weken hard werken in de keuken en achter mijn laptop om mijn recepten nog beter op punt te krijgen werd ik vrijgelaten. Ik mocht kiezen wat we gingen doen, echtgenoot en ik, samen, in Toronto. Waar ik naartoe wilde op deze vrije dag? Al dagen had ik liggen dromen van een bezoek aan Kensington Market en Chinatown. Twee 'wijken' die in elkaar overvloeien. Met Kensington Market als de hippy, trendy, artsy, vegan, raw food, culturele meltpot en dat laatste dan ook nog letterlijk (voor zij die niet kunnen volgen pot = weed/wiet als zoete geur uit kokervormige zelfgerolde sigaretjes). Chinatown met jawel veel Chinezen, en een andere meltpot van ongekende groenten, specerijen, vissoorten, paddestoelen en 'te raden naar voedsel'... de mix van deze twee zeer aparte wijken is het absolute Nirvana... althans voor mij!

Maar voor we aan het geur, smaak en kleurenspektakel begonnen werden we, zoals gewoonlijk, gelonkt naar Hibiscus. Een klein en zeg maar gerust wat vuil, 9 mini-tafeltjes groot paradijs voor vegan-isten.       Hun Soup & Salad Special is the thing-to-eat!

Pompoen-Gember Soep & Te Veel Om Op Te Noemen Bowl met Hemelse Gelukzaligheden en Raw Cracker

Met een gelukzalige glimlach van maagbevrediging op de mond was het tijd om Nirvana verder te verkennen. Met echtgenoot als trouwe metgezel die de wegen van zijn vrouw al lang en breed niet meer onderbreekt eens ze Nirvana betreedt.
Naast de vegan, raw en andersoortig groen denkende en etende etablisementen trokken de meer traditionele vitrines voor zekers ook mijn aandacht. De geslachte delen uitgestald waar ik ongegeneerd ook foto's van heb genomen.

Ook in Nirvana zijn ze dus niet vies van varkenspoten, onbekende vlezige delen, gelakte eend of inktvis. Het hoort nu eenmaal thuis in deze meltpot. De Chinese wijk transporteert me naar het land dat me in 2002 heeft bekoord. Het eten dat ik toen heb mogen eten was en is nog steeds het beste dat ik ooit heb gegeten. Daarom dat al die producten mij liggen aan te staren en ik mij wat hulpeloos voel omdat ik niet weet wat ze zijn - mijn Chinees is ook niet al te best - en nog minder wat er mee te doen. Voor zekers nog een volgend project dat op mij ligt te wachten. Maar de tamarinde pasta, gedroogde waterkastanjes, de kokosmelk en kokoscreme, gember en cassave brood - okay deze laatste kwam van een Caribische winkel - zijn mee vertrokken naar mijn hol, de keuken.
Met volle aandacht heb ik eveneens ongegeneerd de dames geobserveerd die verse dumplings aan het maken waren.

Een vaardigheid die ik zeker nog niet onder de knie heb, zeker niet glutenvrij. Daarom dat afkijken met momenten een zinvolle bezigheid kan zijn. Ze vonden het blijkbaar niet erg en ze waren best fier over hun vaardige handigheid.

De verse vissen die schaamteloos naakt in grote bakken lagen te wachten op klanten. In China heb ik er vele gegeten maar ik zou hier niet weten hoe er aan te beginnen, dus nam ik dan maar gewoon wat foto's totdat de tijd rijp is om een voor mij onbekende vis aan de haak te slaan en naar mijn hol te slepen. Misschien...

Inktvis

Belt Fish

Nadat mijn geur, kleur en smaakzintuigen bevredigd waren werd een andere straat ingeslagen, in het wilde weg. En in het wilde weg zei echtgenoot wil je hier misschien naar binnengaan? Oh Oh Oh... Ja Ja Ja, het was absoluut de juiste deur in Nirvana. Ik heb mijn Chris al vele malen betrapt op goeie ideeen. Zijn kleine hint had weer maar eens goede gevolgen. I love the man! Want tot mijn grote vreugde zag ik achteraan in de winkel een groot kabinet staan en een dame die kruidenmengsels aan het maken was. Nogmaals fameus ongegeneerd - dat heb ik hier in Noord-Amerika wel geleerd - stond ik haar doen en laten gade te slaan. De reuzegrote-gedroogde insecten die in de kruidenmixen gedaan werden waren daar niet vreemd aan. De Sympathieke Chinees zoals ik hem nu maar noem, vroeg of we naar iets op zoek waren. Ik gewoon enthousiast dat ik in het verleden Chinese kruiden heb gebruikt - om een ontstoken galblaas te behandelen. Wel, de dokter staat juist naast je, dus als je wil....JAAAAAAA, great, geweldig... nog niet een klein beetje blij dat ik eindelijk nog eens aan de pols gevoeld kon worden en mijn tong mocht uitsteken. Lekker spontaan ook, I love it, niks afspraken maken, gewoon binnenwandelen en gaan zitten. Nog een Jasmijn theetje aangeboden. Gewoon een uitstekend scenario!

De Goede Dokter schrijft mijn kruiden-voorschrift zodat de Kruiden Dame ze kan samenstellen

De Goede Dokter sprak amper Engels maar met handgebaren en met wat hulp van de Sympathieke Chinees werd me duidelijk gemaakt welke organen te zwak en te veel vuur hadden. Een bevestiging van mijn eigen waarnemingen maar met het grote voordeel dat ik weer lekker in mijn grote kookpot stinkende kruiden mag koken. De Kruiden Dame ging dan ook door ontelbare bokalen en schuiven om mij drie enorme porties kruiden te bereiden. Alles in verhoudingen die jarenlange studie vragen, om nog niet te spreken over de oneindige hoeveelheden kruiden, boombast, takken, mossen, insecten en zeker nog dingen-die-ik-liever-niet-weet die gekend moeten zijn door de Goede Dokter. Ik heb daar heel veel respect voor. 

De Kruiden Dame wikt en weegt

En ziet dat het goed is...

 En geleidelijk groeiden de drie bergen groter en groter....  De Goede Dokter, de Kruiden Dame en Sympathieke Chinees waren bijzonder vriendelijk, ongewoon voor Chinezen die meestal zeer gereserveerd zijn. Ze fluisterde in gebroken Engels dat ze me meer had gegeven en dat ik met deze hoeveelheid zeker 12 dagen zou toekomen. De Goede Dokter had me een supercocktail voor 3 dagen voorgeschreven volgens haar. Maar nu kon ik ze langer nemen.  De Sympathieke Chinees gaf ons ondertussen stukjes gedroogde Ginseng om te kauwen. Goed als immuniteitsbooster, voor de tanden en een slechte adem gaf hij aan als wijze raad. Hij verslikte zich wel bijna toen ik al-wel-wetend-van-niet zei dat ik de kruiden mee naar Belgie zou nemen op het vliegtuig. DO NOT TAKE THEM ON THE PLANE! zei hij met een bezorgde stem. Tja vliegen langs New York met de altijd op de loer liggende douane, dat zou inderdaad niet erg verstandig zijn.

Mijn Chinese kruiden-en-dingen mengeling

Helemaal gelukkig met deze onverwachte wending en iets dat ik al een hele tijd op mijn te doen lijstje had staan wandelden we terug richting parkeergarage. De avond was nog jong en om de Nirvana ervaring af te ronden stapten we gezwind Samadhi binnen. Ja we waren nu toch bezig om wat verlichting te brengen in ons afgelopen drukke werkschema :) De raw food & tea bar Samadhi met een jonge vrouw die met liefde en aandacht haar theetjes en eet-dingen verzorgd.
Ik ging voor de Perzik-thee, niet die met de chemische smaakstoffen uiteraard, maar van gedroogde perzikken. Chris ging voor een Raw Pizza met Boerenkool Pesto en Walnoten 'Kaas'.

De theekaart inspecteren

Raw Pizza met Boerenkool pesto en Walnoten 'kaas'

En als extraatje bood ze ons sappige gedroogde dadels met een walnoot in verborgen, afgewerkt met kokosolie...

Zeer weltevreden over deze bijzonder ontspannen dag reden we terug richting Grimsby waar ik gezwind mijn grootste pot bovenhaalde om aan het brouwen van mijn magische toverkruiden te beginnen. Mijn bezemsteel had ik al geparkeerd op de oprit.

De Lokroep van de Sirenes

Hier gaan we dan!
Om mijn lieve familie, vrienden, kennissen en geinteresseerden niet langer op de proef te stellen.

Het geknor van jullie hongerige magen zijn tot in Canada te horen. Toch niet bij de deur, een slordige 8000 km maar desalniettemin worden mijn trommelvliezen beroerd door jullie verlangende klanken. De goedheid zelve kan ik dit niet langer aanhoren en ik heb me dan maar aan een blog gewaagd.
Zo kunnen jullie toch al een beetje de grote honger stillen totdat Het Allergie Vriendelijk Kookboek in volle aanschijn zijn debuut zal maken in Oktober 2013! Ik geef toe, dat duurt nog even.

Uiteraard zal je hier geen gerechten zien verschijnen die in het kookboek staan, dan zou ik mezelf wel erg letterlijk den duvel aandoen. Maar onze schone aardbol is zo vol van overvloed en lekkere dingen dat het vast wel lukt om een gerechtje hier en daar op deze blog neer te schrijven. Allemaal in het kader van gezond en allergie vriendelijk.

Daarmee bedoelend dat de allergenen gluten en zuivel sowieso niet voorkomen. Dat zijn de twee grote no-no in ons eigen huishouden. Soja enkel in zijn gefermenteerde vorm. Eieren heel mondjesmaat, als het echt niet anders kan, maar ik ben alleszins vindingrijk om substituten te verzinnen. Noten niet echt en pindanoten echt niet, ook die zijn verbannen naar het bovenste en achterste schap van de kast wegens anafylaxis van stiefzoon. En over mais kunnen we ook nog een leuke klaagzang opzetten. Vergeet ik ook nog even sesamzaad te vermelden en suikers te beperken en dan kunnen we zo wat van start.

In het kookboek vermijd ik ze allemaal uitgezonderd voor een ei dat hier en daar onvermijdelijk zijn ei moet leggen om iets gedaan te krijgen.

Wat blijft er dan nog over hoor ik al zuchten en kreunen... Meer dan genoeg.. het is een kwestie van vindingrijk en wat voorbij de grenzen van moeders traditionele kookpot te kijken. Daar dient deze blog dan ook voor, om wat rek in de keukenkast te brengen en wat nieuwe inzichten in de kookpot te brengen.

Men weze wel gewaarschuwd een her-organisatie van de keuken is waarschijnlijk wel op handen want je hebt voor allergievriendelijk koken andere bloemsoorten, zaden en hulpmiddelen nodig die waarschijnlijk niet direct in je kasten staan.

 Ach zie het als een lente-opknapbeurt, wat spulletjes weg hier en wat nieuwe spulletjes daar, het komt wel in orde, geloof me, het is mij ook gelukt... in alle eerlijkheid als het mij lukt, lukt het jou ook!

Een eet-blog zou niet compleet zijn zonder de gekruide verhalen van de food-blogger. Ik voorspel dat deze blog dan ook zal opgesmukt worden met de nodige pikante en zoete dromen en verhalen... Wie van mijn potten wil eten kan gelijk ook naar mijn verhalen luisteren, dat is wat je doet, samen aan tafel, naar elkaar luisteren, delen en van elkaar genieten.