Smoothies, Galstenen en LeverFlush

Na 2 weken groene smoothies als ontbijt begonnen plotseling mijn oude galstenen op te spelen. Na een aantal jaren aanval-vrij te zijn geweest daagden ze nu in snel tempo weer op. Van de acutere aanvallen waarbij ik, als vanouds, flink van over mijn nek ging, naar de meer chronische pijn in mijn rechter flank met uitstralingen in de schouder en de rug. Ik kende de dril en ik wist hoe ik moest ademen, dubbel vouwen of stil liggen en bij een hevige aanval gewoonweg over de pot moest hangen om maaginhoud te deponeren om de aanval te neutraliseren.

Groene smoothie met een rood kleurtje

Ik begon een optelsom te maken, want het was me eerst niet onmiddellijk duidelijk waar die aanvallen plots vandaan kwamen. Dat het volop lente was en dat de lever dan spontaan zijn grote schoonmaak maakt kon niet de echte oorzaak zijn van deze plotse regen aanvallen. 'De smoothies' was hetgene dat op een mooie ochtend na 2 nachtelijke braakaanvallen mij te binnenschoot.
Smoothies, gezond dat wel maar ze hadden ook mijn galstenen beginnen te verweken waardoor ze gemakkelijker hun weg vonden richting galblaassfinkter. Daar konden ze dan gaan sfinkter-hangen waardoor ze de gal blokkeerden wanneer ik iets at. Op den duur was zelfs water een trigger.

Maar ik had mijn strepen op het galblaas-aanval front al lang en breed verdiend, dus mijn actieplan werd prompt uitgestippeld.

De leverflush werd dan ook eerder onverwacht uit de kast getrokken. Aangezien de smoothies mijn stenen al flink hadden verweekt, was het eenvoudiger om over te stappen naar water met appelazijn om het proces verder te helpen. In de ochtend had ik mij nog voorzien van een groene smoothie om dan verder enkel bruine gekookte rijst en appelazijnwater te drinken.
Op zaterdag D-day, werd het een zelfgebakken stuk soortement glutenvrije toast met wat paardebloem kimchi (gefermenteerde groenten) en water met appelazijn als drankje doorheen de dag.

Wachtend op de grote flush had ik er maar niks beter op gevonden om de garage eindelijk eens aan te pakken. Manlief had al een aantal keren gezucht over de hoeveelheid 'stuff' in de garage. Aangezien dat tot mijn 'taken' behoort moest de tijd rijp zijn om mij daar eens flink aan te zetten - manlief wordt lichtelijk neurotisch wanneer hij orde moet brengen in chaos, dus ik doe dat liever zelf om hem en mij te sparen van moeilijk gekreun en andersoortig geluid. Ik voelde genoeg energie om deze taak te volbrengen. Zo binnen zo buiten was mijn optimistisch gevoel. Wat galstenen de deur uit en wat 'stuff' de deur uit, dat moest goedkomen!

Winter stuff: Voor

Om 14u at ik traag (het was het laatste dat ik zou eten voor de komende 24 uur) en goed kauwend mijn portie rijst als lunch en avondmaal tegelijk.

Lente Schoonmaak: Na

Om 18u, eigenlijk een uur later dan voorzien wegens gechat en geskype was het tijd voor mijn eerste portie epsom zout met warm water en een flinke scheut vers citroensap. Normaal krijg ik dat goedje niet binnen zonder door een rietje te drinken, maar met het citroensap en iets minder epsom was het iets beter te doen deze keer, gewoon drinkend. Hoewel mijn haren nog altijd recht op mijn armen kwamen te staan, de rillingen over mijn rug liepen en de halve braakgeluiden na elke slok nog altijd aanwezig waren, was ik in staat een vol glas binnen te krijgen.

Om 20u volgde de tweede portie epsom horror en om 22u was het tijd om een glas bio olijfolie met vers citroensap binnen te laten glijden. Deze keer vond ik het minder drinkbaar dan vorige keren, het was dus tanden bijten om die pure olie-citroen toestand naar binnen te werken. Het kokhalsen stond mij nader dan de vreugde van het toekomstige loslaten, en de woorden 'waarom waarom' prevelend wist ik dat het einde bijna in zicht was. De troostprijs van de flush: in comfort positie op de rechterzijde gaan liggen met mijn hoofd op manlief zijn schoot om de olie zijn innerlijk werk te laten doen. Na 3 afleveringen Buffy the Vampire Slayer kijkend - momenteel de reeks die we bekijken wanneer stiefzoon bij ons is - had ik het wel gehad en riep mijn hoofdkussen. Een compres met ricinus olie en een warmtedeken boven op de lever en galblaas deed me heerlijk indoezelen, om daarna het land van dromen hevig en intens te bewandelen.

6.17u vertelde mijn innerlijke klok dat het tijd was voor de laatste fase. In stilte, om de rest niet de wekken op deze mooie zondagochtend, trok ik naar de keuken om een laatste portie epsom horror te maken. Na 2 slokken begonnen mijn ingewanden teken te geven dat het tijd was om naar de badkamer te trekken. Meer dan een half glas epsom kreeg ik echter niet meer binnen, ik had er echt genoeg van. Maar de darmen deden wat ze moesten doen, leegpompen die handel. Op zo een dag is het best het huis niet te verlaten en huisgenoten te laten weten dat je een voorrecht hebt op het wc gebruik. De rest van dat verhaal laat ik verder aan de lezer zijn of haar verbeelding over. Het resultaat was zeer bevredigend, als ik dat woord in deze context kan gebruiken. Stenen, gruis en sludge een soort groene modder vonden de natuurlijke weg naar buiten.

Zondagmiddag 12 uur begon de honger weer te keren en een eenvoudige groene smoothie was in de maak:
wat Romeinse sla bladeren, een stuk komkommer, een bio appeltje en een bio banaantje met kefirwater, goji bessen en chia zaad was een goed begin na een vasten van bijna 24 uur.

En nu maar hopen dat mijn galblaas zich weer voor een tijdje gezien voelt! Ik heb het met veel aandacht en zorg laten weten dat ik het nog altijd graag zie en dat ik het heel graag nog vele jaren bij mij wil houden. Ik begrijp dat het af en toe eens wat oude stenen - versteende herinneringen- onder mijn aandacht wil brengen, daar wil ik naar luisteren en daar kan ik mee leven.